ก่อนปี พุทธศักราช 2495 เรียกหมู่บ้านนี้ว่า  “บ้านห้วยผี” เนื่องจากหมู่บ้านนี้ยังไม่มีวัด  ถนนเข้าออกหมู่บ้านก็ยังไม่มี  เมื่อมีผู้เสียชีวิตในหมู่บ้านจึงนำไปทำพิธีเผาหรือฝังบริเวณริมห้วย ซึ่งเป็นที่ว่างเป็นป่าโปร่ง  มีป่าไผ่อยู่เต็ม  จนถึงพุทธศักราช 2525  ยังคงมีสภาพป่าช้าให้เห็นร่องรอยอยู่  และมีศาลเจ้าพ่อห้วยคลั้ง(เจ้าพ่ออาคลัง)ซึ่งผู้ที่อยู่อาศัยในหมู่บ้านนี้และหมู่บ้านใกล้เคียงให้ความเคารพนับถือมาเป็นร้อยๆปี  ตั้งอยู่ด้านตะวันออกของป่าช้าประมาณ 500 เมตร และอยู่ริมน้ำสามจุ่น
            ปีพุทธศักราช  2493 นายบุรี  พรหมลักขโณ  นายอำเภอศรีประจันต์ได้จัดสรรงบประมาณ     20,000 บาท ให้ตัดถนนเดินจากวัดพังม่วงไปยังหมู่บ้านห้วยผี  ระยะทาง 3 กิโลเมตร โดยมอบหมายให้ นายทิพย์  บุญเรืองรอด  หมอยาไทยบ้านพังม่วงซึ่งเป็นบุตรเขยของคนบ้านลาดป่อม ที่ถนนจะตัดผ่านด้วย  ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าจ้างคนขุดดินทำถนนในสมัยนั้น เครื่องจักรกลยังไม่มี ส่วนใหญ่ใช้แรงงานคนในการทำงาน  ใช้วิธีขุดดินเป็นเตาๆละ 4 บาท (ราคาทองตอนนั้นบาทละ 300 โดยขุดเป็นบ่อสี่เหลี่ยม ยาว 1 วา กว้าง 1 วา  ลึก 1 ศอก (เท่ากับ 1 เตา หรือ 2 คิวบิกเมตร หรือ 2 ลูกบาศก์เมตร) โดยขุดเอาดินจากบ่อขึ้นไปถมเป็นรูปถนนสูงจากพื้นดินเดิมประมาณ 1 ศอก พอให้น้ำท่วมไม่ถึง หลังจากตัดถนนดินเสร็จแล้ว  จึงเปลี่ยนชื่อหมู่บ้านนี้จากบ้านห้วยผี เป็น “บ้านห้วยเจริญ” โดยตั้งคนในหมู่บ้านเป็นกรรมการตรวจจับ และปรับคนที่เผลอตัวเรียก “บ้านห้วยผี” ครั้งละ 5 บาท ตามนโยบายของนายอำเภอ ผลปรากฏว่าเปลี่ยนชื่อเก่าเป็นชื่อใหม่ได้สำเร็จ
            จากปี พุทธศักราช 2495 – 2496 เป็นต้นมา โดยยกเลิกการใช้ป่าห้วยผี เพราะหามศพไปตามถนนได้สะดวกแล้ว  อีกทั้งเผาที่ห้วยผี  จะดูแลดูอุจจาดตา เมื่อศพถูกเผาจะงอหรือลุกนั่ง เนื่องจากเส้นเอ็นในร่างกายถูกความร้อนได้หดตัวทำให้คนที่มาเผาผีต่างก็กลัว แต่ถ้าเป็นศพเด็กเล็กๆที่ห้วยผีบ้าง ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เด็กจะตายน้อยลง เพราะในปีพุทธศักราช 2496 ได้มีสถานีผดุงครรภ์  มาตั้งในบริเวณวัดพังม่วง หลังจากปีพุทธศักราช 2500 เป็นต้นมา  จึงเลิกใช้ป่าช้าห้วยอย่างสิ้นเชิง “ป่าช้าริมห้วย” จึงเป็นตำนานในอดีตไปในที่สุด
            ประกาศเริ่มต้นแห่งการสร้างวัด  โดยมีพระครูสุวรรณประภาธร  เจ้าอาวาสและพระสงฆ์พังม่วงจำนวน 9 รูป นายประสงค์  โพธสุธน กำนันตำบลวังน้ำซับ  เป็นผู้อ่าน “ประกาศสร้างวัด” นายปั่น  นางละมูล  กลีบบัว  ได้มอบโฉนดที่ดินที่เป็นที่ธรณีสงฆ์ จำนวน 4 ไร่ 1 งาน 20 ตารางวา ขายให้วัด 3ไร่ 1 งาน 20 ตารางวา ได้ถวายให้วัด 1 ไร่และนายสวงค์ เมฆสำลี ได้มอบโฉนดที่ดินที่เป็นที่ธรณีสงฆ์ จำนวน 4 ไร่ – งาน 60 ตารางวา ต่อมาพระครูสุภัราจารวัตร เจ้าอาวาส รูปที่ 2ได้ซื้อที่ดินเพิ่มต่อจาก นางซ่วน มณีอินทร์ จำนวน 8 ไร่ 2 งาน 40 ตางรางวา รวมที่ธรณีสงฆ์ทั้งหมดจำนวน 17 ไร่ – งาน 20 ตารางวา นายประวิทย์  นางกุณฑ์ยุพา  บุญเรืองรอด  มอบพระพุทธรูปขนาดหน้าตัก 25 นิ้ว  เป็นประธานวัดองค์ปฐมฤกษ์
            วันที่ 23 มกราคม 2527 คณะกรรมการทั้ง 12 คน ได้พร้อมใจกันไปรับ หลวงพ่อสุทัศน์  สุภทฺโท  จากวัดอ้อย ตำบลท้ายตลาด  อำเภอวิเศษชัยชาญ จังหวัดอ่างทอง  ให้มาเป็นเจ้าอาวาส พระรูปนี้เคยสร้างวัดท่ามะเขือ  อำเภอคลองขลุง  จังหวัดกำแพงเพชร และอีกหลายๆวัด
            วันที่ 25 สิงหาคม 2531  กระทรวงศึกษาธิการ  โดยความเห็นชอบของมหาเถรสมาคมได้ประกาศตั้งวัดในชื่อ “วัดห้วยเจริญ” พร้อมตั้งพระอธิการสุทัศน์  สุภทฺโท เป็นเจ้าอาวาส ตามกฏกระทรวงฉบับที่ 1 (พุทธศักราช 2507) และพระราชบัญญัติคณะสงฆ์  พุทธศักราช 2505 ลงนามโดย “พลเอก มานะ  รัตนโกเศส”  รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ
            วันที่ 12 มิถุนายน 2562 ได้รับโล่ประกาศเกียรติคุณ เป็นวัดที่มีการจัดการสิ่งแวดล้อม ระดับ ดีเยี่ยม จากกรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม
 
ลำดับเจ้าอาวาส
1.พระอธิการสุทัศน์ สุภทฺโท พ.ศ. 2527 - 2541 
2.พระครูสุภัทราจารวัตร พ.ศ. 2542 - 2560
3.พระครูสมุห์สุทัศน์ ทตฺตมโน พ.ศ. 2560 - ปัจจุบัน

 

เอกสารเกี่ยวกับวัด 1 : (6.85 mb)

Google Map Link
กดดู