ประวัติวัดศีรษะทอง
          วัดศีรษะทอง  เป็นวัดราษฎร์  สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย  ตั้งอยู่เลขที่ ๒๒ หมู่ที่ ๑  ตำบลศีรษะทอง  อำเภอนครชัยศรี  จังหวัดนครปฐม  พื้นที่ที่ตั้งวัด  มีเนื้อที่ ๖๔ ไร่ ๓๖ ตารางวา  ตามหนังสือโฉนดที่ดิน เลขที่ ๑๑๓,๑๑๔,๑๑๕,๑๑๘,๒๑๐, มีอาณาเขตติดต่อดังนี้
          ทิศเหนือ   จรดที่ดินโฉนดเลขที่ ๒๐๐         ทิศใต้   จรดทางรถไฟสายใต้
          ทิศตะวันออก   จรดที่ดินโฉนดเลขที่ ๑๐๑   ทิศตะวันตก   จรดที่ดินโฉนดเลขที่ ๑๑๒
         วัดศีรษะทอง  เดิมชื่อ  วัดหัวทอง  สร้างขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้นตาม  พระราชกิจจานุเบกษา  ประกาศตั้งวัดเมื่อปีพุทธศักราช ๒๓๕๘  ขอวิสุงคามสีมา  ครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๐๓  ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช  รัชกาลที่ ๑  นั้น  ได้อัญเชิญพระแก้วมรกตมาจากเวียงจันทน์มาประดิษฐานที่กรุงเทพมหานครและได้อพยพชาวเวียงจันทน์มาตั้งหลักแหล่งอยู่หลายที่ด้วยกัน เช่น  ริมแม่น้ำท่าจีน(แม่น้ำนครชัยศรี) ฝั่งตะวันออก  ที่วัดกลางคูเวียง  ที่คลองบ้านกล้วย  อีกกลุ่มหนึ่งมาปักหลักเลยแม่น้ำท่าจีนออกไป  บริเวณห้วยตะโกปัจจุบัน  และได้ตั้งหมู่บ้านขึ้นเรียกว่า  หมู่บ้านหัวทอง  เนื่องจากขุดพบเศียรพระทองคำซึ่งเป็นนิมิตหมายที่ดี  เมื่ออยู่กันเป็นชุมชนใหญ่จึงได้คิดสร้างวัดขึ้น
          กาลต่อมาทางการได้ทำการขุดลอกคลองจากแม่น้ำท่าจีน(แม่น้ำนครชัยศรี)  ที่ตลาดต้นสนเพื่อเป็นทางเสด็จพระราชดำเนินไปนมัสการองค์พระปฐมเจดีย์  ประชาชนจึงได้ย้ายมาอยู่ริมคลองเจดีย์บูชาและได้ยกฐานะขึ้นเปลี่ยนชื่อวัดจาก  “วัดหัวทอง” เป็น “วัดศีรษะทอง”  จนถึงปัจจุบัน
          วัดศีรษะทองนับเป็นวัดที่เก่าแก่วัดหนึ่งในอำเภอนครชัยศรี  จังหวัดนครปฐม  มีทั้งโบราณสถานโบราณวัตถุเป็นวัดที่ศึกษาเกี่ยวกับด้านดาราศาสตร์  โหราศาสตร์  และสมุนไพรมาตั้งแต่อดีต  ลักษณะพื้นที่ทั่วไปเป็นที่ราบลุ่มแม่น้ำนครชัยศรีที่มีความอุดมสมบูรณ์และมีบางส่วนเป็นที่ดอน  มีคลองชลประทานไหลผ่าน ๒ สาย  คือ  คลองเจดีย์บูชา  และคลองศีรษะทอง  ซึ่งเป็นแหล่งน้ำสำคัญในการดำรงชีวิตมาตั้งแต่อดีต  ยุคที่มีการสร้างวัดและอุโบสถขึ้นครั้งแรก  ตามพระราชกิจจานุเบกษาประกาศตั้งวัดเมื่อพุทธศักราช ๒๓๕๘  ขอวิสุงคามสีมาครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๐๓  เป็นวัดที่มีประวัติอันยาวนาน  เป็นศูนย์รวมของชาวลาวเวียงจันทน์และชุมชนใกล้เคียง
          เจ้าอาวาสรูปแรก คือ หลวงปู่ไต  ซึ่งเป็นชาวลาวเวียงจันทน์ที่อพยพมาตั้งแต่วัดเล็กกลายเป็นวัดใหญ่  ที่มีเจ้าอาวาสสืบต่อกันมาหลายรูปจนถึงสมัย  หลวงพ่อน้อย นาวารัตน์  ซึ่งเป็นพระนักพัฒนาเป็นพระที่ฟื้นฟูการบูชาพระราหูขึ้นมาจนโด่งดัง
ลำดับรายนามเจ้าอาวาสวัดศีรษะทอง

1. หลวงพ่อไต   ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสปลายรัชกาลที่ ๒
2. หลวงพ่อตัน
3. หลวงพ่อลี
4. หลวงพ่อทอง
5. หลวงพ่อช้อย   (ไม่พบหลักฐานใดๆ  ภายหลังลาสิกขา)
6. หลวงพ่อน้อย นาวารัตน์ ฉายา คนฺธโชโต ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส พ.ศ.๒๔๕๖-๒๔๘๙    
7. พระอธิการปิ่น ฉายา ฐาเณสโก นามสกุล ตะโกทอง ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส พ.ศ.๒๔๘๙-๒๕๐๖ (ต่อมาลาสิกขา) วิทยฐานะ นักธรรมชั้นตรี
8. พระครูสมุห์ปั่น ฉายา จิตฺตเปโม นามสกุล รอดพลับ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส พ.ศ. ๒๕๐๙-๒๕๒๓  วิทยฐานะ นักธรรมชั้นเอก
9. พระอธิการพนม ฉายา นิมฺมโล นามสกุล บางแก้ว ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส พ.ศ.๒๕๒๕-๒๕๓๓  ต่อมาย้ายไปสร้างวัดใหม่
10. พระครูสิโรตม์สุวรรณารักษ์ ฉายา ติสาโร นามสกุล บุญมีลาภ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส พ.ศ.๒๕๓๕-๒๕๕๙ วิทยฐานะ นักธรรมชั้นเอก พธ.บ., ศน.ม., อดีตเจ้าคณะตำบลโคกพระเจดีย์  อดีตเจ้าคณะตำบลศีรษะทอง  อดีตรองเจ้าคณะอำเภอนครชัยศรี
11. พระมหากาเหว่า ฉายา ชาติสิริ นามสกุล แป้นคุ้มญาติ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส พ.ศ.๒๕๕๙-ปัจจุบัน