วัดหนองโรงรัตนาราม ตั้งวัดเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ.2473 เป็นวัดเก่า มีมาแต่โบราณได้รับคำบอกเล่าจากผู้เฒ่าผู้แก่ว่า แต่เดิมวัดนี้ไม่รู้ชื่อวัดอะไร และอยู่ในสภาพ รกร้าง ปรักหักพัง ต่อมา เมื่อมีประชาชนเริ่มอพยพโยคย้ายมาอยู่บริเวณรอบๆวัดมากขึ้นๆ จนกลายเป็นชุมชนขึ้นมา ถึง พ.ศ.2468 ชาวบ้านจึงรวมตัวกันบูรณปฏิสังขรณ์วัดร้าง ให้เป็นวัดที่มีพระสงฆ์อยู่ เพื่อที่จะได้อาศัยทำบุญทำกุศลต่างๆ ใกล้ๆบ้าน และได้ไปนิมนต์พระอาจารย์เปี่ยม จากวัดบ้านทึง อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี มารักษาการเจ้าอาวาส และได้ตั้งชื่อวัดว่า วัดหนองโรง ตามชื่อหมู่บ้าน ต่อมาในปีเดียวกันนั้น ชาวบ้านก็ได้พร้อมใจกันไปกราบนิมนต์พระอาจารย์ถี่ ธีรปญฺโญ ผู้มีความรู้ความสามารถสูง จากวัดวังหิน อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี โดยความเห็นชอบจากพระอาจารย์เปี่ยม มาเป็นเจ้าอาวาส โดยเฉพาะพระอาจารย์ถี่ ธีรปญฺโญ ท่านเทศเก่ง และยังเก่งในด้านพัฒนา ท่านได้นำพัฒนาวัด จนเป็นที่เลื่อมใสของชาวบ้าน ท่านได้นำชาวบ้านปฏิสังขรณ์วิหารเก่า ซึ่งปรักหักพังมากตั้งแต่ยุคสงครามพม่ารบกับไทยหลังคาไม่มี พรพุทธรูปที่อยู่ในวิหารก้ถูกตัดเป็นท่อนๆวางกลาดเกลื่อนอยู่ภายใน ได้ทำการซ่อมจนสำเร็จเป็นองค์ที่สมบูรณ์สวยงาม แต่เดิมนั้นมีพระพุทธรูป 4 องค์ เป็นปางมารสมาธิ 1 องค์ และปางมารวิชัย 3 องค์ และช่างผู้มาซ่อมพระ ได้ปั่นพระพุทธรูปยืนเพิ่มอีก 2 องค์ นอกจากนี้ ยังมีปูชนียวัตถุสำคัญอีก 1 อย่าง คือ เจดีย์สมัยอยุธยา ตั้งอยู่หน้าวิหาร ตามเค้าเดิมเป็นเจดีย์ 5 ยอด ย่อมุมไม้ 12 สวยงาม แต่น่าเสียดายที่ถูกคนใจบาปลักลอบขุดองค์เจดีย์มาตั้งแต่โบราณแล้ว จนวันหนึ่งไม่ทราบปี เจดีย์ได้เกิดยุบตัวลง เพราะภายในถูกขุดเป็นโพรงใหญ่ จนยอดเจดีย์แตกหัก กลิ้งตกลงมาข้างล่าง จนไม่เห็นสภาพเดิมอีกเลย แต่ก็ยังดีว่าคนรุ่นเก่าๆเคยเล่าไว้ว่า แต่เดิมยอดเจดีย์มีรูปร่างอย่างไร สวยงามแค่ไหน และวัดก็ได้พัฒนามาเรื่อยๆเปลี่ยนเจ้าอาวาสมาแล้วหลายรูป จนถึงรูปปัจจุบัน