� � � � �วัดท่าพูดตั้งอยู่ที่ตำบลไร่ขิง เลขที่ ๗๘� หมู่ที่ ๙� อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม� สมัยก่อนตำบลไร่ขิงนี้ แต่เดิมมีอยู่ ๒ ตำบล คือ ตำบลไร่ขิง และ ตำบลท่าพูด ต่อมาทางราชการได้รวมเข้าเป็นตำบลเดียวกันในปี พ.ศ.๒๔๖๐ จึงเหลือแค่เพียงตำบลเดียว คือ ตำบลไร่ขิง จึงทำให้ ตำบลไร่ขิง มี ๒ วัด คือ วัดไร่ขิง และ วัดท่าพูด� วัดท่าพูดนี้ พอจะสืบได้ว่า เมื่อ พ.ศ. ๒๓๑๐ หลังจากที่กรุงศรีอยุธยาเสียกรุงแก่พม่า ประชาชนและพลเมืองชาวกรุงศรีอยุธยา ต้องอพยพครอบครัวลงมาทางใต้เป็นกลุ่ม ซึ่งในจำนวนนี้มีพระราชาคณะร่วมเดินทางมาด้วยรูปหนึ่ง ซึ่งชาวกรุงศรี เรียกท่านว่า พระอาจารย์รด เหตุที่ชาวกรุงศรีหนีมาทางใต้นี้ก็เนื่องจากบริเวณลุ่มแม่น้ำท่าจีน คือตั้งแต่จังหวัดสุพรรณบุรี นครปฐม สมุทรสาคร เป็นดินแดนแห่งความสงบ ซึ่งทัพพม่านั้นไม่ชำนาญการเดินทัพมาทางนี้ เมื่ออพยพมาถึงกลางทุ่งนาแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ในท้องที่ตำบลกระทุ้มล้ม อ.สามพราน จ.นครปฐม� จึงพร้อมใจกันตั้งหลักฐานบริเวณนั้น และได้ร่วมกันช่วยสร้างสำนักสงฆ์ชั่วคราว เนื่องจากทุ่งนาแห่งนี้ เป็นที่ดอน จึงได้ช่วยกันขุดสระขนาดใหญ่ลูกหนึ่ง สำหรับใช้สอยในดูแห้งแล้ง ที่ตรงนั้น บัดนี้เรียกว่า “หนองรี” ซึ่งปัจจุบันนี้กลายเป็นทุ่งนาไปหมดแล้ว
� � � �ในขณะนั้น วัดท่าพูด กำลังจะกลายเป็นวัดร้าง เนื่องจากไม่มีพระภิกษุจำพรรษา ชาวบ้านวัดท่าพูดจึงไปอาราธนามาจำพรรษาที่ วัดท่าพูด พระอาจารย์รดก็รับอาราธนาด้วยความเต็มใจ จึงมาจำพรรษามาอยู่ที่ วัดท่าพูด พร้อมกับประชาชนที่อพยพมาด้วยกัน ทั้งหมดจึงมารวมกันกลุ่มกันและรวมกันปลูกบ้านอาศัยอยู่ริมแม่น้ำท่าจีน� ในขณะที่พระอาจารย์รดมาอยู่ที่ วัดท่าพูด ปรากฏว่ากุฏิสงฆ์ชำรุดทรุดโทรมอย่างมาก ต้องทำการซ่อมแซมส่วนอุโบสถนั้น มีเถาวัลย์ขึ้นเต็มไปหมด ซึ่งส่อให้เห็นว่า ขาดผู้ปกครองดูแลรักษา� แต่เมื่อสงครามสงบลง หลังจากที่พระเจ้าตากกู้ชาติได้ พระองค์ได้ทรงคิดรวบรวมพระราคณะที่แตกกระจายไปให้กลับมาอยู่พระอารามหลวงในกรุงธนบุรี จึงให้ทหารออกตามหาจนมาพบกับพระอาจารย์รดที่วัดท่าพูด แต่พระอาจารย์รดได้บอกกับเหล่าทหารว่า ให้ไปบอกกับพระเจ้าด้วยว่า จะขอจำพรรษาอยู่ที่นี่ เพราะท่านรับอาราธนาจากชาวบ้านที่นี่ แล้วต้องการเป็นที่พึ่งทางใจแก่ชาวบ้านในยามที่บ้านเมืองกำลังวุ่นวาย เมื่อพระเจ้าตากทรงทราบตามประสงค์ของพระอาจารย์รด จึงได้พระราชทานเรือกัญญา ๒ รำ คานหาม ๑ อัน กระโถนและกาน้ำลายเทพพนม อย่างละ ๑ ชิ้น มาถวายเป็นเครื่องประดับเกียรติยศ
��������� ข้อสันนิษฐานเกี่ยวกับการสร้างวัดท่าพูด คือ อุโบสถที่พระอาจารย์รดมาพบครั้งแรกนั้น อาจจะเป็นหลังที่ ๒ ก็ได้ ทั้งนี้มีข้อสันนิษฐานว่า ตามริมแนวฝั่งแม่น้ำวัด ซึ่งห่างออกไปประมาณ ๓๐ เมตร ท่านผู้เฒ่าเล่าว่า มีรากฐานเจดีย์ และรากฐานการปลูกสร้างอยู่เป็นจำนวนมากและตรงบริเวณนั้นก็เป็นที่ดินดอนกว่าที่อื่น� แต่บัดนี้ได้พังลงทลายหมดแล้วซึ่งน่าจะเกิดจากที่ตลิ่งพัง จึงได้ย้ายมาสร้างหลังใหม่ที่พระอาจารย์รดมาอยู่ และยังมีข้อสันนิษฐานว่า หากบริเวณตรงที่ปลูกสร้างโรงลิเกหน้าอุโบสถหลังเดิมจริงเข้าใจว่าอิฐที่ใช้ในการก่อสร้างชาวบ้านคงจะทำและเผากันเอง เพราะบริเวณตรงที่ปลูกโรงลิเกเมื่อก่อนมีสระใหญ่อยู่สระหนึ่ง ชาวบ้านเรียกว่า� สระบัว จึงเข้าใจว่าชาวบ้านคงจะขุดดินตรงนี้เอาไปปั้นเป็นอิฐก่อสร้างอุโบสถ��
- ลำดับเจ้าอาวาส
๑. หลวงพ่อรด
๒. หลวงพ่อเทศ�
๓. หลวงพ่อมาก�
๔.�หลวงพ่อจ้อย
๕. หลวงพ่อแก้ว
๖. หลวงพ่อชื่น
๗. พระอธการเเช่ม
๘.�พระปลัดผล�
๙. พระอาจารย์โรย�
๑๐.�พระครูพิศาลสาธุวัฒน์� (หลวงพ่อโหย)� �
๑๑. พระครูวรดิตถานุยุต (รูปปัจจุบัน)