วัดกระซ้าขาว  เดิมชื่อ  (วัดหอมทองราษฎร์บำรุง)  ตั้งอยู่ที่เลขที่  ๑๐๑  ท้องที่หมู่ที่ ๙  ตำบลบ้านบ่อ  อำเภอเมืองสมุทรสาคร  จังหวัดสมุทรสาคร  เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย  มีที่ดินตั้งวัดจำนวน  ๕๔  ไร่  ๑  งาน  ๑๔  ตารางวา  มีที่ดินธรณีสงฆ์จำนวน  ๒๒  ไร่  ๓  งาน  ๗๑  ตารางวา  รวมที่ดินเป็นจำนวน  ๗๗ ไร่ ๘๕  ตารางวา  โดยมีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดินเป็นโฉนด  วัดนี้ตั้งขึ้นเมื่อวันศุกร์ที่  ๒๖  มีนาคม  พ.ศ.๒๔๘๖  
อาณาเขตและอุปจารวัด  ทางด้านทิศเหนือติดต่อกับที่ดินของเอกชน  ทิศใต้ติดต่อกับลำคลองส่งน้ำสาธารณะ ทิศตะวันออกติดต่อกับลำคลองบางนางนอน ทิศตะวันตกติดต่อกับลำคลองสาธารณะ
ทรัพย์สินของวัด  มีที่ดินตั้งวัดเนื้อที่  ๕๔  ไร่  ๑  งาน  ๑๔  ตารางวา  และวัดนี้มีที่ดินที่ธรณีสงฆ์จำนวน  ๒๒  ไร่  ๓  งาน  ๗๑  ตารางวา  และได้อนุญาตให้ทางราชการจัดสร้างโรงเรียนประชาบาลระดับประถมศึกษา-มัธยมศึกษา  ปลูกต้นไม้ยืนต้น  ไม้ประดับ  ในบริเวณหน้าวัดและหลังบริเวณวัด   อาคารเสนาสนะ  มี  อุโบสถ ๑ หลัง ศาลาการเปรียญ ๑ หลัง หออเนกประสงค์ กุฏิเจ้าอาวาส  ๑  หลัง  กุฏิสงฆ์ ๒  หลัง  ศาลาเอนกประสงค์  ๑  หลัง  ฌาปนสถาน ๑  หลัง  ศาลาบำเพ็ญกุศล  ๑  หลัง  โรงครัว  ๑  หลัง ห้องน้ำห้องสุขา  ๒  หลัง  บ้านพักแม่ชี  ๑ หลัง  อาคารเรียนศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก  ๑  หลัง  อาคารวิทยาลัยชุมชน  ๑  หลัง ที่เก็บโครงกระดูกปลาวาฬ  ๑  หลัง  จุดพักตรวจของตำรวจ  ๑  หลัง ปูชนียวัตถุ  พระประธานในอุโบสถ  มีพระประธานสร้างจำลองแบบสมัยเชียงแสน  ขนาดหน้าตักกว้าง ๙  ศอก ๙ นิ้ว  แบบสมัยอู่ทอง  ขนาดหน้าตักกว้าง ๕ ศอก ๙ นิ้ว แบบสมัยสุโขทัย  ขนาดหน้าตักกว้าง ๕ ศอก ๙ นิ้ว  และยังมีหลวงปู่เทพศรีมงคลมุนี  เป็นพระพุทธรูปของวัด  ที่ประชาชนให้ความเคารพนับถือมาก  และพระพุทธรูปนั่ง  พระประธานในอุโบสถเก่าเนื้อโลหะ  
ความเป็นมา วัดกระซ้าขาวนี้  ได้ดำเนินการก่อสร้างเมื่อวันศุกร์ที่ ๒๖ มีนาคม พ.ศ.๒๔๘๖ โดยมีนายฮวด หอมทอง ผู้ใหญ่บ้าน หมู่ที่ ๙ ตำบลบ้านบ่อ นางหมา หอมทอง 
ผู้เป็นภรรยา มีความประสงค์ที่จะให้ประชาชนบำเพ็ญกุศลใกล้ เพราะเดิมทีต้องเดินทางไปทำบุญไกลมาก จึงได้มีจิตศรัทธาบริจาคที่ดินจำนวน ๗๖ ไร่ เป็นที่สร้างวัดและร่วมกับราษฎรชาวหมู่บ้าน กระซ้าขาวสร้างวัดขึ้น จึงได้นำเอานามสกุลของผู้ใหญ่ฮวด และคำว่าราษฎร มาตั้งเป็นชื่อของวัดจึงได้มีชื่อว่าวัดหอมทองราษฎร์บำรุง  ต่อมาภายหลังจึงได้เปลี่ยนมาเป็นวัดกระซ้าขาว  (หอมทองราษฎร์บำรุง) ในวงเล็บ  เมื่อปี พ.ศ.๒๔๙๘  เพื่อให้เหมาะสมกับชื่อหมู่บ้าน เพราะวัดตั้งอยู่ในเขตหมู่บ้านกระซ้าขาวและที่ตั้งวัดเคยเป็นทะเลมาก่อนจึงมีกระซ้า  หมายถึง  ซากสัตว์จำพวกหอยอยู่เป็นจำนวนมาก
การศึกษาและการสาธารณสงเคราะห์  วัดกระซ้าขาวได้ดำเนินการส่งเสริมการศึกษา  คือ  เปิดเรียนพระปริยัติธรรม  แผนกธรรม  ระดับตรี-โท-เอก  และได้ส่งภิกษุสามเณรไปเรียนบาลีที่วัดป้อมวิเชียรโชติการาม ให้หน่วยราชการเปิดศูนย์พัฒนาเด็กเล็กขึ้นที่วัด มอบทุนการศึกษาให้กับนักเรียนระดับประถมศึกษา-มัธยมศึกษา และมอบอุปกรณ์การเรียนให้เป็นประจำทุกปี  จัดสร้างอาคารวิทยาลัยชุมชนเพื่อที่จะกระจายความรู้ไปสู่ผู้ด้อยโอกาสทางการศึกษา  ให้กับพระภิกษุสามเณร  และประชาชนในเขตวัดและหมู่บ้าน  และในที่ใกล้เคียง  สำหรับวันธรรมสวนะ  หรือวันสำคัญของพระพุทธศาสนา  วันสำคัญของชาติ ทางวัดได้จัดให้มีพิธีการบำเพ็ญกุศลประกอบกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาเป็นการรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีงามของพระพุทธศาสนาและของชาติตลอดมา
การบริหารและการปกครอง วัดกระซ้าขาวได้ดำเนินการปกครองพระภิกษุสามเณร และศิษย์วัด ตามพระธรรมวินัย  และพระราชบัญญัติคณะสงฆ์  กฎ  ระเบียบ  คำสั่ง  มหาเถรสมาคม  และมีไวยาวัจกร  คณะกรรมการวัด  ช่วยกันบริหารงานวัดเป็นประจำ
เจ้าอาวาสมีจำนวน ๘ รูป  
รูปที่  ๑. พระผ่อน                    พ.ศ.  ๒๔๘๖ ถึง พ.ศ. ๒๔๙๐
รูปที่  ๒. พระธรรมธรถัน            พ.ศ.  ๒๔๙๑  ถึง พ.ศ. ๒๔๙๘
รูปที่  ๓. พระอธิการกั่ว             พ.ศ.  ๒๔๙๘  ถึง พ.ศ. ๒๕๐๐
รูปที่  ๔. พระอธิก่ารปรีชา          พ.ศ. ๒๕๐๐   ถึง พ.ศ. ๒๕๑๗
รูปที่  ๕. พระครูพิพัฒน์ประชากิจ (ทองย้อย ถิรธมฺโม) เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นเอก น.ธ.เอก เป็นพระอุปัชฌาย์   พ.ศ.  ๒๕๑๗  ถึง พ.ศ. ๒๕๔๖
รูปที่  ๖. พระปลัดอาจินต์  อภินนÚโท                 พ.ศ.  ๒๕๔๖ ถึง  พ.ศ. ๒๕๕๑
รูปที่  ๗. พระครูสมุห์ชาตรี  ปริปุณฺณสีโล             พ.ศ.  ๒๕๕๑ ถึง  พ.ศ. ๒๕๕๘
รูปที่  ๘. พระมหาสมบูรณ์  จนฺทปุณฺโณ               พ.ศ.  ๒๕๕๙ ถึง  ปัจจุบัน