วัดลำเหย
ที่ตั้งวัดปัจจุบัน
วัดลำเหยเป็นวัดราษฎร์ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ตั้งอยู่เลขที่ ๗๔ หมู่ที่ ๔ ตำบลลำเหย อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม
พื้นที่ตั้งวัดมีเนื้อที่ประมาณ ๑๕ ไร่ ๕๑ ตารางวา พื้นที่ตั้งวัดมีอาณาเขตดังนี้
ทิศเหนือ ติดต่อกับที่เอกชน
ทิศใต้ ติดต่อกับทางสาธารณประโยชน์
ทิศตะวันออก ติดต่อกับทางสาธารณประโยชน์
ทิศตะวันตก ติดต่อกับที่เอกชน
ที่ธรณีสงฆ์
มีที่ธรณีสงฆ์ จำนวน ๑ แปลง เนื้อที่ ๑๕ ไร่ ๒ งาน ๖๓ ตารางวา โฉนดที่ดินเลขที่ ๘๒๙
ความเป็นมาของวัดลำเหยแต่เดิม
ตามทะเบียนของวัดที่คัดลอกมาสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดนครปฐม ว่า “วัดลำเหย” ได้เริ่มสร้างวัดวันที่ ๒๒ พฤษภาคม
พ.ศ. ๒๓๔๗ วัดลำเหยเดิมมีชื่อว่า วัดโพธิ์ชายนา สร้างอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของหมู่บ้านหนองบอน เดี๋ยวนี้ ตามคำบอก
เล่าของคนเฒ่าคนแก่บอกว่าเหตุ ที่วัดเดิมมีชื่อว่าวัดโพธิ์ชายนานั้น เพราะบริเวณรอบๆ ที่สร้างวัดมีแต่นาล้อมรอบและที่เป็นนานั้น มีแต่ต้นโพธิ์ ขึ้นอยู่ตามชายนามากจึงเป็นเหตุที่มาของการตั้งชื่อวัดว่า วัดโพธิ์ชายนา ประชาชนส่วนมากที่มาอาศัยที่ทำกินในแถบนี้ จะเป็นคนลาว รองลงมาจะเป็นคนไทยและจีน อาชีพส่วนใหญ่ ทำนา ทำไร่ ทำสวน
กาลต่อมา ได้ย้ายวัดมาสร้างในสถานที่ใหม่ คือ เป็นที่ตั้งของวัดลำเหยในปัจจุบันได้ถามคนเฒ่าคนแก่ว่า เจ้าอาวาสรูปใดที่เป็นผู้ที่ดำริย้ายวัดจากที่เดิมมาสร้างในสถานที่ใหม่นี้ ปรากฏว่าไม่มีท่านผู้ใดทราบว่า เจ้าอาวาสรูปใด เป็นผู้ย้ายวัดเพราะเจ้าอาวาสในสมัยนั้น ไม่ได้มีการบันทึกประวัติของวัด ไว้เลยแม้แต่ทางราชการ ทางวัด ก็ได้ไปติดตามเรื่องประวัติของวัดลำเหย ก็ไม่มีรายละเอียดให้ทั้งนี้ตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ว่า วัดลำเหยหรือวัดโพธิ์ชายนานั้น สร้างมาเป็นเวลานานเกือบสองร้อยปี สาเหตุที่ย้ายวัดจากที่เดิมมาสร้างในที่ใหม่นี้ตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ที่จะพอเชื่อถือได้บอกว่าวัดที่สร้างอยู่ที่เดิมนั้นเป็นทุ่งนาเป็นที่ราบต่ำ เมื่อถึงหน้าน้ำป่า หรือ น้ำปี ก็จะไหลหลากท่วมทุกปี จึงย้ายวัดมาสร้างในสถานที่ใหม่เพราะพื้นที่ที่จะสร้างวัดใหม่นี้เป็นที่ดอน เปลี่ยนชื่อวัดใหม่จาก “วัดโพธิ์ชายนา” มาเป็น “วัดลำเหย” เหตุที่เปลี่ยนชื่อมาเป็นวัดลำเหยนั้น ตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ เล่าว่าในสมัยก่อนนั้นเมื่อถึงหน้าน้ำปีน้ำจะไหลหลากเจิ่งนองท่วมท้องนา ไหลไปตามลำคลองใหญ่ชื่อว่าคลองวังไทร แล้วไหลเข้าสู่คลองตำลึงไหลผ่านไปตามทุ่งนา ท้องนา และตามลำรางเรื่อยมาจน ถึงข้างโรงเรียนเพราะลำรางนี้ เป็นที่ต่ำมากน้ำก็จะขังอยู่ที่
ลำรางนี้น้ำจะไหลไปไหนไม่ได้อีกแล้ว น้ำที่ลำราง นี้ก็จะถูกธรรมชาติ จากแดดบ้างลม บ้างแผดเผา พัดพาให้น้ำในลำรางค่อยๆแห้งระเหยหมดไปในที่สุด ดังนี้ จึงเป็นเหตุที่มาของการเปลี่ยน ชื่อวัดใหม่จากวัด “โพธิ์ชายนา” มาเป็น “วัดลำเหย” โดยตัดเอาคำว่า“ลำ” มาจากคำว่า “ลำราง” คือตัดเอาคำหน้ามาคำหนึ่งและตัดเอาคำว่า “เหย” มาจากคำว่า “น้ำระเหย” มาจนถึงทุกวันนี้ การเปลี่ยนชื่อวัดมาเป็นวัดลำเหยนั้นตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่บอกว่ามาเปลี่ยนชื่อวัดในสมัยเจ้าอธิการจอน นุ่มกัลยา ซึ่งดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดลำเหยในสมัยนั้น
ยุคที่มีการก่อสร้างอุโบสถครั้งแรกและครั้งต่อมา
วัดลำเหยตามทะเบียนประวัติระบุว่าวัดลำเหยสร้างอุโบสถหลังแรกจนได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อ พ.ศ. ๒๔๔๙
การสร้างอุโบสถหลังแรกไม่มีการบันทึกประวัติไว้เป็นหลักฐานว่า เจ้าอาวาสรูปใด เป็นผู้สร้างเพียง แต่ได้ยินได้ฟังมาจากคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ที่พอจะเชื่อถือได้บอกว่าอุโบสถหลังแรกของวัดลำเหย นั้นได้สร้างมานานเกินหนึ่งร้อยปีและบอกว่าสร้างสมัยเจ้าอธิการจอน นุ่มกัลยา เป็นเจ้าอาวาส
ครั้งต่อมาได้สร้างอุโบสถหลังใหม่ เมื่อวันที่ ๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๒ เป็นรูปทรงไทย ประกอบด้วยช่อฟ้า ใบระกา ซุ้ม
ประตู ซุ้มหน้าต่าง เป็นลายไทยประดับกระจกสี เป็นอาคารชั้นเดียว พื้นใต้ถุนสูง โครงสร้างส่วนใหญ่ เป็นคอนกรีตเสริมเหล็กได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ ๑๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๓๖
การพัฒนาวัดที่มีสืบต่อกันมาโดยลำดับ
๑. พระอาจารย์พุด ทาบ้านฆ้อง เป็นเจ้าอาวาสรูปแรกที่ได้เริ่มก่อสร้างวัดขึ้น มาเป็นครั้งแรก วัดสร้างอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของหมู่บ้านทุ่งหนองบอนเดี๋ยวนี้มี ชื่อว่า วัดโพธิ์ชายนา ตามคำบอกเล่าคนเฒ่าคนแก่บอกว่าในสมัยท่านเป็นเจ้าอาวาสได้สร้างกุฏิขึ้น ๒ หลัง เสาและเครื่องบนเป็นไม้พื้นก็เป็นไม้ สร้างในวันเดือนปีใดไม่ปรากฏหลักฐาน พระครูนันทสิริคุณ เจ้าอาวาสวัดลำเหยในปัจจุบัน ได้ติดตามเรื่องของวัดลำเหยได้รับหลักฐานมาจาก นายภิญโญ คชศิลา ศึกษาธิการอำเภอดอนตูม ในอดีตได้ไปคัดลอกสำเนาทะเบียน ประวัติวัดลำเหยที่สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดนครปฐมนำมาให้ ในสำเนาทะเบียนบอกว่าวัดลำเหยสร้างครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๓๔๗ ต่อมาพระอาจารย์พุด ทาบ่านฆ้อง ได้ลาสิกขาตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่
๒. พระอาจารย์คุด ได้เป็นเจ้าอาวาสสืบต่อมา ตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ บอกว่าสมัย พระอาจารย์คุด นั้นไม่ได้มีการก่อสร้างอะไรเพิ่มเติมได้แต่ปกครองดูแลตามหน้าที่ต่อมาก็ลาสิกขา
๓. พระอาจารย์อินทร์ นาคมี เป็นเจ้าอาวาสสืบต่อมาตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่บอกว่าพระอาจารย์อินทร์ นาคมี นั้นไม่ได้มีการก่อสร้างอะไรเพิ่มเติมได้แต่ปกครองดูแลตามหน้าที่ ต่อมาก็ลาสิกขา
๔. เจ้าอธิการจอน นุ่มกัลยา ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสสืบต่อมาตามคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ บอกเจ้าอธิการจอน นุ่มกัลยา ได้พัฒนาวัดดังนี้
๔.๑ ได้สร้างกุฏิขึ้น ๒ หลัง เสาและครึ่งบนเป็นไม้ พื้นกระดานเป็นไม้ หลังคามุงกระเบื้อง และได้สร้างศาลาการเปรียญใช้ในการบำเพ็ญกุศล ๑ หลัง ปลูกสร้างด้วยเสาและครึ่งบนทำด้วยไม้พื้นกระดาน หลังคามุงด้วยสังกะสี
๔.๒ ได้สร้างอุโบสถหลังแรกของวัดลำเหย ก่อด้วยอิฐเป็นรูปสี่เหลี่ยมไม่มีเสาฉาบปูน ขื่อไม้จริงมีเสาหาน ๓ ต้น แบบทรงไทย หน้าที่การปกครองดูแลดีมาตลอดมาจนถึงมรณภาพ
๕. เจ้าอธิการปาน เพชรรัตน์ ท่านได้พัฒนาวัดดังนี้
๕.๑ สร้างกุฏิสงฆ์จำนวน ๗ ห้อง ๑ หลัง เป็นทรงไทย เสาเเละครึ่งบนเป็นไม้จริง พื้นกระดาน หลังคามุงกระเบื้อง
๕.๒ สร้างอาคารเรียนหลังแรกเป็นอาคารเรียนชั่วคราวปลูกสร้างอยู่ในวัด จำนวน ๔ ห้อง เสาไม้จริงครึ่งบนทำด้วยไม้ไผ่ หลังคามุงด้วยจาก ไม่มีผนัง ชั้นเดียวพื้นเป็นดิน
๕.๓ ได้สร้างหอระฆังเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก
เจ้าอธิการปาน เพชรรัตน์ ได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดลำเหย และได้รับตำแหน่งเจ้าคณะหมวด สังกัดมณฑล นครชัยศรีในสมัยนั้นท่านได้ทำหน้าที่ปกครองดูแลวัดมาจนถึงมรณภาพ
๖. พระอธิการผิน สุคนฺโท ได้เป็นเจ้าอาวาสสืบต่อมาได้พัฒนาวัด ดังนี้
๖.๑ ได้บูรณปฏิสังขรณ์กุฏิหลังเก่าที่ทรุดโทรมมาปรับปรุงใหม่หนึ่งหลัง
๖.๒ ได้สร้างกุฏิ ๓ ห้อง ๑ หลัง เป็นเสาปูนต่อด้วยเสาไม้จริงครึ่งบนไม้จริง พื้นกระดาน หลังคามุงกระเบื้อง
๖.๓ สร้างบ่อบาดาล ดำเนินการเจาะบ่อบาดาลที่ไว้ใช้ในวัดและในหมู่บ้านเป็นครั้งแรก บ่อขนาด กว้าง ๔ นิ้ว ลึก ๑๑๒ เมตร ตัวเรือนแทงก์เป็นไม้จริงเนื้อแข็งทั้งหลัง
๖.๔ สร้างป้ายชื่อวัดลำเหยชนิดถาวรเป็นคอนกรีตเสริมเหล็กทั้งหลังสร้างติดกับถนนคงทองสร้างมาได้ ๑๐ ปีเศษ ก็ถูกรถยนต์ชนพังลงมาทั้งหลัง
๖.๕ จัดซื้อที่ดิน ๑ แปลงไว้สำหรับขยายโรงเรียนออกจากวัดไปสร้างอาคารเรียนในที่ใหม่ เพราะต่อไปมีเด็กนักเรียนมากขึ้น ต่อมาอธิการผิน สุคนฺโท ได้ลาสิกขาบทเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๕
๗. พระครูนันทสิริคุณ ได้รับรักษาการเจ้าอาวาสวัดลำเหย ต่อมาเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๖ และได้รับแต่งตั้ง เป็นเจ้าอาวาสเมื่อวันที่ ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๑๙ จนถึง พ.ศ.๒๕๖๓ ได้พัฒนาวัด ดังต่อไปนี้
๗.๑ พ.ศ. ๒๕๑๗ ได้สร้างศาลาการเปรียญวัดลำเหยลักษณะทรงไทยเป็นคอนกรีตเสริมเหล็กครึ่งตึกครึ่งไม้ ๒ ชั้น ๑ หลัง
๗.๒ พ.ศ. ๒๕๑๙ ได้สร้างศาลาประชาคม ๑ หลัง แบบทรงไทยเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก ครึ่งบนไม้จริง หลังคามุงกระเบื้อง
๗.๓ ได้สร้างศาลาฌาปนสถานพร้อมเตาเผาเป็นแบบทรงไทย เป็นคอนกรีต เสริมเหล็ก
๗.๔ ได้สร้างกุฏิแบบทรงไทย ๑ หลัง ๙ ห้อง ห้องเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก หลังคามุงกระเบื้อง
๗.๕ สร้างโต๊ะอาหารให้โรงเรียนวัดลำเหย จำนวน ๑๔ ชุด
๗.๖ ซื้อดินถมปรับพื้นที่บริเวณวัดจำนวน ๒๖๐ คัน และซื้อลูกรังถมถนนเข้าวัด ๑๐ คัน
๗.๗ ซื้อที่ดินขยายเขตวัดทางด้านทิศเหนือ จำนวน ๑ ไร่ ๑ งาน
๗.๘ สร้างกำแพงวัดลำเหยเทคอนกรีตเสริมเหล็กยาว ๑๙๖.๐๐ เมตร
๗.๙ สร้างห้องน้ำห้องสุขาแบบคอนกรีตเสริมเหล็กหลังคามุงกระเบื้อง จำนวน ๑๔ ห้อง
๗.๑๐ ซื้อที่ดินถมปรับพื้นที่บริเวณวัด จำนวน ๑๔ ห้อง
๗.๑๑ สร้างอุโบสถหลังใหม่เมื่อวันที่ ๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๒ เป็นรูปทรงไทย ประกอบด้วย ช่อฟ้าใบระกา ซุ้มประตู ซุ้มหน้าต่าง เป็นลายไทยประดับกระจกสี เป็นอาคารชั้นเดียว พื้นใต้ถุนสูง โครงสร้างส่วย ใหญ่เป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก
๗.๑๒ ได้สร้างซุ้มประตูติดกับถนนคงทองใหม่เป็นคอนกรีตเสริมเหล็กทั้งหลัง
๗.๑๓ สร้างหอฉันและหอสวดมนต์ เริ่มสร้างเมื่อวันที่ ๒๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๙ เป็นแบบทรงไทย ๒ ชั้น สร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็กทั้งหลังมุงด้วยกระเบื้องเคลือบ กว้าง ๑๖.๖๐ เมตร ยาว ๒๘.๐๐ เมตร
๗.๑๔ จัดสร้างโรงครัว เริ่มสร้างเมื่อวันที่ ๒ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๐ ได้ซื้อดิน มาถมที่เพื่อปรับพื้นที่ให้สูงพ้นจากน้ำท่วมจำนวน ๒๒ คัน และซื้อทรายปรับพื้นที่หน้าดินอีก ๒๐ คัน เป็นเสาปูนพื้นเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก โครงหลังคาเป็นเหล็ก
๗.๑๕ พ.ศ. ๒๕๔๓ - พ.ศ. ๒๕๔๔ ดำเนินการสร้างกุฏิทรงไทย ๒ ชั้น ครึ่งบนสร้างด้วยไม้สัก ชั้นล่างเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก หลังคามุงกระเบื้อง กว้าง ๖ เมตร ยาว ๑๘ เมตร จำนวน ๒ หลัง
๗.๑๖ ดำเนินการสร้างหอระฆัง ๒ ชั้น เป็นคอนกรีตเสริมเหล็กลักษณะ ทรงไทยจัตุรมุข มียอดมณฑป ขนาดกว้าง ๓ เมตร ยาว ๓ เมตร
๗.๑๗ ดำเนินการสร้างวิหารบูรพาจารย์ ลักษณะทรงไทยประยุกต์ เป็นคอนกรีตเสริมเหล็กหลังคา มุงกระเบื้องสุโขทัย พื้นปูด้วยหินแกรนิต ขนาดกว้าง ๗ เมตร ยาว ๑๔ เมตร
๗.๑๘ พ.ศ. ๒๕๔๙ ดำเนิน การก่อสร้างศาลาอเนกประสงค์ หลังคาโครงเหล็ก มุงสังกะสีซิงค์ กว้าง ๔ เมตร ยาว ๒๑ เมตร
๗.๑๙ พ.ศ. ๒๕๕๐ ดำเนินการก่อสร้างศาลาบำเพ็ญกุศล ชั้นเดียวครึ่งบน สร้างด้วยไม้ ชั้นล่างเป็นคอนกรีตเสริมเหล็กหลังคามุงกระเบื้องกว้าง ๖ เมตร ยาว ๑๘ เมตร จำนวน ๑ หลัง
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ประชาชนให้ความเคารพนับถือ
พระพุทธชินวรพระประธานในอุโบสถ
วิหารบูรพาจารย์
รูปเหมือนอดีตเจ้าอาวาสวัดลำเหย
หลวงพ่อจอน หลวงพ่อปาน หลวงพ่อเมฆ
ประวัติการสร้างถาวรวัตถุ
อุโบสถหลังที่สอง สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๒
วิหาร สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๘
ศาลาการเปรียญ สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๗
กุฏิสงฆ์ สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๓ - ๒๕๔๘
หอระฆัง สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๖
ฌาปนสถาน สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๒
ได้รับพระราชวิสุงคามสีมา
เมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๖
ผูกพัทธสีมา
เมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๑
ลำดับรายนามเจ้าอาวาส
รูปที่ ๑ พระอาจารย์พุด
รูปที่ ๒ พระอาจารย์คุด
รูปที่ ๓ พระอาจารย์อินทร์
รูปที่ ๔ เจ้าอธิการจอน
รูปที่ ๕ เจ้าอธิการปาน
รูปที่ ๖ พระอธิการผิน สุคนฺโท ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๑๕ ( ลาสิกขา )
รูปที่ ๗ พระครูนันทสิริคุณ (หลวงพ่อสุด นนฺทโก ) พ.ศ. ๒๕๑๖ รักษาการแทนเจ้าอาวาส พ.ศ. ๒๕๑๙ เป็นเจ้าอาวาสวัดลำเหย  วันพุธที่ ๑๕ เมษายน ๒๕๖๓ เวลา ๑๒.๓๕ น. (มรณภาพ) 
รูปที่ ๘ พระปลัดพล ติกฺวีโร พ.ศ. ๒๕๖๔ ถึงปัจจุบัน

Google Map Link
กดดู