วัดรางกระทุ่ม
          วัดรางกระทุ่มเป็นวัดราษฎร์ สังกัดมหานิกาย ตั้งอยู่หมู่บ้านรางกระทุ่ม เลขที่ 128 หมู่ 12 ตำบลบางภาษี  อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม มีเนื้อที่ทั้งหมดประมาณ ๓๐ ไร่เศษ ได้รับอนุญาตสร้างวัดเมื่อ ๑1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. ๒๕4๗
มีอาณาเขตดังนี้
          ทิศเหนือ         จรดที่นาของนายแก้ว  ภู่ทวี
          ทิศใต้            จรดคลองรางกระทุ่ม
          ทิศตะวันออก    จรดที่ดินนายประเสริฐ
          ทิศตะวันตก     จรดที่ดินของนายแก้ว  ภู่ทวี
ความเป็นมา
          พื้นที่เดิมเป็นของนายเพิ่ม นางทัน ศรีเพี้ยนเอม สามามีภรรยาที่ได้ทำการหักรายการ พร้อมกันกับชาวบ้านหลาย ครอบครัวที่มาจับจองเป็นที่ทำกินโดยที่ทางรัฐบาลอนุญาตให้เผยถูกต้อง มีพื้นที่ประมาณ ๔๕ ไร่เศษ สองสามีภรรยาที่ได้ มาทำการ ที่กว้าง เพราะกระทั่ง พื้นที่นั่นโล่งเตียน ต่อมา ได้เอกสารสิทธิ์จากทางรัฐบาล เป็นโฉนดถูกต้องตามกฎหมาย เรามีการประกอบ เกษตรกรรม คือ การทำนาเป็นหลัก ต่อมาได้รับเลือกให้เป็นผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้าน มาเป็นปี จนกระทั่ง คนที่มองถึงแก่กรรมโฉนดแปลงนี้จึงตกทอดถึงทายาทของท่าน 4 คน คือ 1) สังวาล ศรีเพี้ยนเอม 2) น.ส.แฉล้ม  ศรีเพี้ยนเอม 3) นางสวง ศรีเพี้ยนเป็น  4) นายสำรวย เพิ่มสุวรรณ์ เมื่อทายาททั้งโคนได้รับมรดก นั้นแล้วก็ช่วยกันทำนาอาชีพเดิม      ต่อมา อีกหลายปี และได้ทำการจัดแบ่งแบกโฉนดออกเป็น 4 แปลงเท่ากัน โดยวัดความกว้างสีส่วนเท่ากัน ส่วนความยาวนั้นตลอดตามภาพ ของพื้นที่โฉนด พื้นที่จึงเป็นดังนี้ ทิศใต้ติดคลองเล็ก ๆ ชื่อคลองรางกระทุ่มเล็ก ทิศเหนือติดพื้นที่เขตคลองเสมียนดร ทิศตะวันออก ติดพื้นที่นายประเสริฐ ภู่ทวี ทิศตะวันตกติดพื้นที่นายแก้ว หวี ต่อมาบรรดาทายาทที่ได้รับมรดกนี้ได้ย้ายไปอยู่ห้องที่อื่นเพื่อ ประกอบอาชีพใหม่ที่มีความเจริญก้าวหน้าและสะดวกสบายกว่า เพราะพิจารณาแล้วเห็นว่าในทำนาต่อไป หนทางที่จะเจริญก้าวหน้านั้น ยากมาก คงมีแต่เป็นหนี้ค่ายาคาปุ๋ยนายทุนเพราะพื้นที่ค่อนข้างที่จะทุรกันดาร มีเพียงลำคลองเล็ก ๆ ที่เรียกว่า ลองรางกระทุ่มสำหรับ รีดน้ำเข้านา และใช้เป็นทางคมนาคมทางเรืออย่างเดียว พอฤดูแล้งน้ำแห้งไม่สามารถวิดน้ำเข้ามาได้ทำให้ต้นข้าวซึ่งปลูกและปักคำเอาไว้ เสียหายแทบทุกปี ซึ่งได้แสวงหาอยู่และอาชีพใหม่ที่การคมนาคมสะดวกสบายกว่าเก่า โดยได้ย้ายไปอยู่ทางบางบัวทองทางจังหวัด นนทบุรีบ้าง ซึ่งในเวลาเพียงไม่กี่ปีกคน ก็สามารถสร้างฐานะของตนให้เจริญมั่นคงได้ สามารถซื้อที่ปลูกบ้านใหญ่โต สวยงามได้ทุกคน ส่วนพื้นที่น่าแปลงนั้นก็ให้เขา เขาทำนาต่อไป จนมาถึง พ.ศ๒๕๒6 บรรดาเจ้าของที่ดิน ทั้งสีแปลงและลูกหลานได้ปรึกษากันว่าอยากจะทำทำบุญอุทิศส่วนกุศล ให้กับพ่อเพิ่ม แม่พ้น ศรีเพี้ยนเอม บิดามารดาที่ได้ล่วงลับไปแล้ว โดยยกพื้นที่ประมาณ ๑๖ ไร่ ให้สร้างเป็นวัด โดยแบ่งพื้น ทางทิศตะวันออก ซึ่งคิดลำคลองรางกระทุ่มรายละ ๔ ไร่ เท่ากัน จึงรวมเป็นพื้นที่ ๑๖ ไร่ ซึ่งทุกคนก็เห็นดีด้วยทั้งหมด จึงได้เดินทางมาที่บ้านเต็มและติดต่อนายเลียม เคาวสูต อดีตผู้ใหญ่บ้านคนต่อมา แต่ตอนนั้นท่านเกษียณแล้วและชาวบ้านบริเวณนั้นอีก หลายคน แจ้งความประสงค์จะบริจาคที่ดินจำนวน ๑๖ ไร่ เพื่อสร้างเป็นวัด ประจำหมู่บ้าน เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่พ่อเพิ่มแม่พ้น ซึ่งท่านทั้งสองคนช่วยกันหักร้างถางพงมาด้วยความเหนื่อยยาก นายเทียบและชาวบ้านหลายคนเห็นดีด้วย จึงได้เดินทางไปยังวัดเจ้าคณะ ตำบล ในเวลานั้น แจ้งความประสงค์จะสร้างวัดในพื้นที่หมู่ที่ ๑๒ ดังกล่าว แต่ท่านเจ้าคณะตำบลให้ดำเนินการสร้างกลปรีย ให้สำเร็จก่อนแล้วค่อยมาแจ้งก็ได้ เพราะในขณะนั้นกรมการศาสนา ยังไม่เข้มงวดในการสร้างวัด หรือท่านคิดว่าอาจจะไม่สร้างจริงก็ได้ ทั้งหมดจึงเดินทางกลับมาปรึกษากันโดยได้แต่งตั้งให้นายเงียบ เป็นหัวหน้าชาวบ้านควบคุมการสร้างวัดและบอกบุญหาทุนในการก่อสร้าง โดยทางฝ่ายเจ้าของที่ดินวันว่าจะขายหน้าป่า กฐินมาช่วยแม่ทนด้วย ตกลงจะมี ๒ ฝ่ายนายเงียบ และชาวบ้านในท้องถิ่น ฝ่ายหนึ่ง และเจ้าของที่ดินซึ่งไม่ได้อยู่ในพื้นที่ฝ่ายหนึ่ง และได้ตั้งชื่อวันที่จะสร้างใหม่นี้ว่า วัดเพิ่มราษฎร์ศรัทธาธรรม เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่ นายเพิ่ม ศรีเพี้ยนเอม เจ้าของที่เดิม เมื่อตกลงกันได้เรียบร้อยแล้ว การสร้างวัดใหม่ก็เริ่มขึ้นตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
          การขออนุญาตจึงเริ่มขึ้นด้วยการทำหนังสือขออนุญาตสร้างวัดจากผู้ใหญ่บ้าน กำนัน ตามลำดับ จนถึงอำเภอ จังหวัด และ ฝ่ายพุทธจักร มีเจ้าคณะตำบล อำเภอ และจังหวัดตามลำดับ ซึ่งต้องใช้ระยะเวลาหลายเดือน ต้องใช้เอกสารประกอบมากมายและ สำรองที่ดินก็มีถึง 4 คน ต้องตรวจสอบให้ดี ให้ถูกต้องจะได้ไม่พลาดเหมือนในอดีต ทั้งนี้นายบุญชัยได้ขอเปลี่ยนชื่อวัดใหม่ เพราะว่า ชื่อเดิมนั้นคล้ายวัดส่วนตัวคนฟังแล้วไม่ค่อยรู้จัก โดยใช้ชื่อท้องถิ่นเป็นชื่อวัด เป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่ง เพราะคลองบางกระทุ่มนี้มีทั้งตลาด รางกระทุ่ม โรงเรียนรางกระทุ่ม พอเอ่ยชื่อที่มีคนรู้จักกันทั่วไปโดยให้ชื่อวัดว่า “วัดรางกระทุ่ม” และได้ส่งเรื่องเข้ายังกรมศาสนา เพื่ออนุญาตให้สร้างวัดต่อไป
การพัฒนาวัด
          พ.ศ. 2539    ดำเนินการสร้างพระประธานพร สูง 9 ศอก
                             ดำเนินการสร้างศาลาการเปรียญสูง 5 ชั้น 3 หลัง
          พ.ศ. 2541    ดำเนินการสร้างกุฎีทรงไทยประยุกต์ ๒ ชั้น ๑๐ ห้อง
                             ดำเนินการสร้างห้องน้ำห้องสุขา จำนวน 5 ห้อง
                             ดำเนินการสร้างหอระฆัง หากลอง
                             ดำเนินการสร้างศาลาอุบาสกอุบาสิกา
                             ดำเนินการสร้างห้องน้ำห้องสุขา จำนวน ๑๐ ห้อง
          พ.ศ. 2542    ดำเนินการถมต้นเพื่อสร้างอุโบสถ จำนวน ๕๐๐ คัน
                              ดำเนินการสร้างอุโบสถ
          พ.ศ. 2543    ดำเนินการสร้างสร้างกุฏิทรงไทยประยุกต์ ๒ ชั้น 6 ห้อง
          พ.ศ. 2545    ดำเนินการสร้างศาลาปฏิบัติธรรม
          พ.ศ. 2546     ดำเนินการสร้างโรงครัว
                             ดำเนินการสร้างห้องน้ำห้องสุขา จำนวน 2 ห้อง
          พ.ศ. 2547    ดำเนินการสร้างโรงทานทหาร จำนวน 1 หลัง
          พ.ศ. ๒๕4๘    ดำเนินการจัดซื้อที่ดินเพิ่มเติมอีกจำนวน ๒๕ ไร่ เศษ
                              ดำเนินการขุดสระน้ำ จำนวน ๔ ไร่
                             ดำเนินการถมที่ปลูกป่าปฏิบัติธรรม จำนวน ๒๐ ไร่
          พ.ศ. ๒๕4๙    ดำเนินการสร้างห้องน้ำห้องสุขา จำนวน ๒๘ ห้อง
          พ.ศ. 2550    ดำเนินการสร้างเรือนรับรองสำนักงานเลขานุการ จอ.บางเลน ๑ หลัง
                             ดำเนินการสร้างกุฏิกัมมัฏฐาน จำนวน 6 หลัง
          พ.ศ. 2551    ดำเนินการสร้างกุฎิเรือนไม้ทรงไทยสำหรับบรรยายธรรม จำนวน ๑ หลัง
                             ดำเนินการสร้างกุฏิกัมมัฏฐาน จำนวน ๑๐ ห้อง
                             ดำเนินการเทพื้นคอนกรีตรอบอุโบสถ จำนวน ๓,84๒ ตารางเมตร
          พ.ศ. 2552    ดำเนินการสร้างคอนกรีตเสริมเหล็ก ๑ หลัง จํานวน 6 ห้อง
                             ดำเนินการสร้างวิหารทรงไทยคอนกรีตเสริมเหล็ก 1 หลัง
ลำดับเจ้าอาวาส
          พระสมุห์จรูญ ธมฺมธโร ดำรงตำแน่งเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๐ จนถึงปัจจุบัน
ปูชนียวัตถุ
          หลวงพ่อพระประธานในอุโบสถ
          หลวงพ่อวัดรางกระทุ่ม