กาโล ฆสติ ภูตานิ สพฺพาเนว สหตฺตนา -ศูนย์ข้อมูลสารสนเทศคณะสงฆ์ภาค ๑๔

เข้าสู่ระบบสมาชิก

ลืมรหัสผ่าน

สถิติสารสนเทศ

วัด

พระอารามหลวง ชั้นเอก ราชวรมหาวิหาร

1 วัด

พระอารามหลวง ชั้นเอก ราชวรวิหาร

0 วัด

พระอารามหลวง ชั้นเอก วรมหาวิหาร

0 วัด

พระอารามหลวง ชั้นโท ราชวรมหาวิหาร

0 วัด

พระอารามหลวง ชั้นโท ราชวรวิหาร

0 วัด

พระอารามหลวง ชั้นโท วรมหาวิหาร

0 วัด

พระอารามหลวง ชั้นโท วรวิหาร

0 วัด

พระอารามหลวง ชั้นตรี ราชวรวิหาร

0 วัด

พระอารามหลวง ชั้นตรี วรวิหาร

2 วัด

พระอารามหลวง ชั้นตรี สามัญ

9 วัด

วัดราษฎร์

1455 วัด

สำนักสงฆ์

83 วัด

ที่พักสงฆ์

72 วัด

วัดร้าง

2 วัด

วัดทั้งหมด

1624 วัด

ศาสนบุคคลไทย

พระภิกษุ

8351 รูป

สามเณร

302 รูป

แม่ชี

89 รูป

ศิษย์วัด

33 คน

บุคคลทั่วไปชาย

39 คน

บุคคลทั่วไปหญิง

52 คน

ทั้งหมด

8866 รูป/คน

ศาสนบุคคลต่างชาติ

พระภิกษุ

40 รูป

สามเณร

25 รูป

แม่ชี

1 รูป

ศิษย์วัด

3 คน

บุคคลทั่วไปชาย

0 คน

บุคคลทั่วไปหญิง

0 คน

ทั้งหมด

69 รูป/คน

สถิติสถานภาพพระภิกษุปัจจุบัน

พระบวชใหม่

7197 รูป

ลาสิกขา

35 รูป

มรณภาพ

10 รูป

สื่อมีเดีย

กาโล ฆสติ ภูตานิ สพฺพาเนว สหตฺตนา

รายละเอียด

กาโล ฆสติ ภูตานิ สพฺพาเนว สหตฺตนา
กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสัตว์ พร้อมไปกับตัวมันเอง”
(ขุ.ชา.ข้อ ๓๔๐)

พระพุทธเจ้าตรัสเล่า “มูลปริยายชาดก”
ทรงปรารภถึงภิกษุ ๕๐๐ รูป ผู้เคยเป็นพราหมณ์จบไตรเพท
พวกท่านทรงจำพุทธพจน์ได้มาก
จึงมัวเมาทระนงตนว่าเรารู้เท่าทันพระพุทธเจ้าแล้ว จึงไม่เข้าเฝ้า,
วันหนึ่ง พระองค์ทรงแสดงมูลปริยายสูตร (ในมัชฌิมปัณณาสก์)
พวกท่านจึงได้คิดใหม่ว่าจริงๆ แล้ว พวกเราไม่รู้อะไรเลย,
ต่อมา ทรงแสดงโคตมกสูตร ทำให้ทุกรูปบรรลุพระอรหัตตผล
จากนั้นตรัสเล่าอดีตชาติของภิกษุเหล่านี้ที่เรียนศิลปะจากอาจารย์ทิศาปาโมกข์
แล้วคิดว่ารู้เท่าทันอาจารย์แล้ว
วันหนึ่งเห็นอาจารย์นั่งอยู่ที่โคนต้นพุทรา
มาณพพวกนั้นเข้าไปเคาะที่ต้นพุทราแล้วกล่าวว่า “ต้นไม้นี้ไม่มีแก่น”
พระโพธิสัตว์ผู้เป็นอาจารย์รู้ว่าพวกเขากำลังดูหมิ่น
จึงกล่าวว่า “เราจะถามปัญหาแก่พวกเธอข้อหนึ่ง” พวกเขาดีใจมั่นใจว่าตอบได้,
พระโพธิสัตว์ถามว่า “กาลเวลาย่อมกลืนกินสัตว์ทั้งหลาย พร้อมกันไปกับตัวมันเอง,
ผู้ใดกลืนกินกาล และเผาตัณหาที่เผาสัตว์ได้แล้ว?”
พวกมาณพช่วยกันคิดอยู่ ๗ วัน ก็ไม่อาจแก้ได้
อาจารย์จึงตำหนิว่า “พวกคนโง่ มีแต่เพียงช่องหูไม่มีปัญญา”
แล้วเฉลยปัญหาให้ฟัง จบแล้วพวกเขาขอขมาและปรนนิบัติตามเดิม
กาลเวลาไม่ได้กัดกินเนื้อหรือหนังสัตว์
แต่มันทำอายุ ผิวพรรณและกำลังให้เสื่อมไป
ทำให้ความไม่มีโรคเสื่อมไป และมันยังกินตัวเองคือผ่านพ้นไป,
ผู้ใดกินกาลได้ ผู้นั้นคือพระอรหันตขีณาสพ เพราะจะไม่มีปฏิสนธิอีกต่อไป
(ชาดก.อ.๓/๓/๕๐๒-๖)