แผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราช / ในราชสำนัก
             เมื่อพระเจ้าปราสาททองเสด็จสวรรคต บรรดามุขอมาตย์ข้าราชบริพารทั้งปวงต่างน้อมใจกันยก “พระสุรินทร์กุมาร” พระราชโอรสขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินครองกรุงศรีอยุธยาสืบต่อมาในปีพุทธศักราช ๒๑๙๙ ทรงพระนามว่า  “สมเด็จพระนารายณ์”  พระบารมีของพระองค์แผ่ไพศาลไปทุกทิศานุทิศ ประเทศใหญ่น้อยต่างศิโรราบขึ้นต่อกรุงศรีอยุธยาเป็นสง่าแก่แผ่นดิน  ส่วนไพร่ฟ้าประชาราษฎร์ต่างอยู่กันอย่างร่มเย็น  ภายในพระบรมโพธิสมภารแห่งพระองค์
             สมเด็จพระนารายณ์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ ที่ปราดเปรื่องเชิงโคลงกวีกล่าวกันว่าในรัชสมัยของพระองค์ ข้าราชบริพารนับแต่ขุนนางผู้ใหญ่จนถึงไพร่  เฝ้าหน้าประตู  ทุกคนต่างสื่อสารกันด้วยภาษาโวหารเชิงกวี  นอกจากนั้นพระองค์  ยังทรงเป็น       นักต่อสู้  รักที่จะคบหาบรรดาผู้มีฝีมือไว้เป็นพรรคพวก ยังรวมถึงพระอาจารย์ทั้งเป็นพระสงฆ์ และฆราวาสที่เชี่ยวชาญเวทย์มนต์คาถา ตลอดจนชำนาญในการเสกเป่าเครื่องรางของขลัง
                พระพิรอด ดำรงความเป็นสมณะเพศเจริญวิปัสสนากรรมฐานอยู่ในป่าแขวงเมืองสุพรรณ  เป็นผู้ทรงวิทยาคมสำเร็จฌานเตโชกสิณ  มีฤทธาอยู่ยงคงกระพัน  จนคนทั่วไปเรียกว่าท่าน  “ขรัวคง”  หรือ  “ขรัวตาคง”  เมื่อครั้งสมเด็จพระนารายณ์มหาราช  ดำรงพระยศเป็นเจ้าฟ้าได้รับพระราชทาน  พระราชวังที่พระราชทาน  จากพระราชบิดาคือ สมเด็จพระเจ้าประสาททอง ให้เป็นที่ประทับ สมเด็จพระนารายณ์มหาราชจึงทรงโปรดเกล้าฯ  อาราธนา  “พระพิรอด”  ให้ไปพำนักอยู่ในศาลาหลังสวนตำหนักวังนอกเพื่อรับการถ่ายทอดวิทยาคม  ทั้งพระองค์และพระสหายอีกหลายท่านซึ่งในจำนวนนั้นรวมถึง  พระยาโกษาธิบดี (เหล็ก)  พระยาโกษาธิบดี (ปาน)  และ พระเพทราชา ด้วย
พระพิรอด  ผู้ให้กำเนิดวัดสองพี่น้อง
             หลักฐานเกี่ยวกับตำนานที่มาของวัดสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี จัดว่าค่อนข้างลางเลือน  เนื่องจากมีการกล่าวถึงในประวัติศาสตร์น้อยมากแม้กระนั้นความชัดเจนที่ “วัดสองพี่น้อง” ถือกำเนิดขึ้นในสมัยแผ่นดินกรุงศรีอยุธยา  อันตรงกับรัชกาลสมเด็จพระนารายณ์มหาราชก็เป็นความจริงที่ประวัติศาสตร์ไม่อาจบิดเบือน
             ดังได้กล่าวมาแล้วข้างต้น  สมเด็จพระนารายณ์มหาราช เมื่อครั้งดำรงพระยศเป็นเจ้าฟ้า พระองค์ได้  ทรงฝึกฝนเล่าเรียนอย่างยิ่งยวด  แต่หาได้พอพระหทัยอย่างเต็มที่ไม่   จึงทรงแสวงหาผู้มีวิชาถ่ายทอดให้พระองค์อยู่ร่ำไป  จนได้พบกับ  “พระพิรอด” หรือ “ขรัวตาคง”  พระผู้คงกระพัน  แขวงเมืองสุพรรณบุรี
             จากการที่สมเด็จพระนารายณ์มหาราช  มีพระแม่นมชื่อ  “บัว”  หรือที่รู้จักกันดีในนาม  “เจ้าแม่ดุสิต”  เป็นชาวสุพรรณบุรีซึ่งมีส่วนสำคัญที่ทำให้สมเด็จพระนารายณ์มหาราชทรงพบกับพระภิกษุผู้แก่กล้ารูปนี้
             เจ้าแม่ดุสิตนี้  เดิมเป็นภรรยาพระญาติห่าง ๆ  ของพระเจ้าปราสาททอง ญาติคนนี้อาศัยอยู่ที่วัดดุสิต ตำบลสวนพลู  แขวงเมืองสุพรรณ  มีภรรยา  ๒  คน  ชื่อนางบัว  และนางเปรม  นางบัวนั้น มีบุตร ๒  คน  ชื่อเหล็ก และปาน  มีบุตรสาวคนหนึ่งชื่อฉ่ำ  ส่วนนางเปรม  มีบุตรชายคือ  พระเพทราชา  ต่อมาญาติผู้นี้เสียชีวิตลง  ภรรยาทั้งสองจึงกลายเป็นหญิงหม้าย ทั้งสองเข้าวัง  เพื่อเลี้ยงดูสมเด็จพระนารายณ์  หลังจากที่พระราชเทวีพระนางศิริธิดา  ซึ่งเป็นพระราชมารดาสมเด็จพระนารายณ์  สิ้นพระชนม์ภายหลังพระองค์มีพระประสูติกาล  ได้เพียง  ๗  เดือนเท่านั้น
             นางบัวซึ่งอยู่ในฐานะ  “พระแม่นม”  ถือเป็นบุคคลสำคัญที่สมเด็จพระนารายณ์มหาราชทรงรักเสมือนพระมารดา  เป็นที่ยำเกรงแก่ข้าราชบริพารทั่วหน้า  ภายหลังจึงได้รับการยกย่องและเรียกขานกันว่า  “เจ้าแม่ดุสิต”  นอกจากเจ้าแม่ดุสิตแล้ว   ทั้งเหล็กและปานซึ่งเป็นบุตรชายก็ได้กลายมาเป็นพระสหาย ก่อนเข้ารับราชการหลังจากสมเด็จพระนารายณ์มหาราชขึ้นครองราชย์  จึงมีความเป็นไปได้ที่พระองค์จะเสด็จยังเมืองสุพรรณ  อยู่เนื่องๆ  เนื่องจากโปรดการล่าสัตว์  จนมีโอกาสพบกับพระพิรอด หรือ ขรัวตาคง  แห่งวัดสองพี่น้อง   พระสงฆ์ผู้เจริญวิปัสสนากรรมฐานกลางป่ารกชัฏ  และได้ถวายการสอนวิชาอักขระ  ประจุอาคม  บนแผ่นผ้าที่ขมวดเกลียวม้วนเป็นวงแหวน  ซึ่งต่อมารู้จักกันดีในชื่อ  “แหวนพระพิรอด”  ด้วยความศรัทธาสมเด็จพระนารายณ์จึงโปรดเกล้าฯ  อาราธนาให้พระพิรอดไปพำนักใกล้พระราชวัง เพื่อถวายการถ่ายทอดวิชาคงกระพัน
             จากหลักฐานในหนังสือประวัติศาสตร์การปกครองประเทศไทยของ  วิชัย ประสังสิต  หรือ ว.ช. ประสังสิต  มีข้อความตอนหนึ่งระบุว่า  “พระอาจารย์พิรอดอยู่วัดสองพี่น้อง แขวงเมืองสุพรรณ  อายุ  ๔๕  ปี”   และจากหนังสือวัดทั่วราชอาณาจักร  เล่ม ๑  พุทธศักราช ๒๕๒๕  ระบุว่า  “วัดสองพี่น้อง ประกาศตั้งเมื่อ พ.ศ. ๒๒๑๒”     
จึงวิเคราะห์ได้ว่า  เมื่อพระพิรอดเข้าถวายวิชาการแขนงต่างๆ แก่พระเจ้าแผ่นดิน  ตั้งแต่ครั้งดำรงพระยศเป็นเจ้าฟ้า  จนขึ้นครองราชย์ในปีพุทธศักราช ๒๑๙๙ พระพิรอดยังคงจำพรรษาภายในตำหนักวังนอก  จนถึงราวปีพุทธศักราช ๒๒๑๒  หลังจากสมเด็จพระนารายณ์ครองราชย์ได้  ๑๓  ปี  พระพิรอดอาจเห็นว่าสมควรแก่เวลาที่จะเปลี่ยนอารามจำพรรษา   และไม่เหมาะหากจะบำเพ็ญภาวนาตามฐานะแห่งสงฆ์ภายในพระราชวังตลอดไป  สมเด็จพระนารายณ์จึงโปรดเกล้าฯ ให้สร้างวัดเป็นหลักแหล่งยังที่เดิมคือวัดสองพี่น้อง  และเจ้าแม่ดุสิตรวมทั้งบุตรชายคู่บารมีสมเด็จพระนารายณ์ คือพระยาโกษาธิบดี (เหล็ก) และพระยาโกษาธิบดี (ปาน)  ก็อาจเป็นกำลังสำคัญในการสร้างวัดจนลุล่วงไปด้วยดี  จากหลักฐานต่างๆ  รวมถึงจากพงศาวดารกรุงเก่าพอจะมีเค้าโครงอยู่เพียงเท่านี้
๑. วัดสองพี่น้อง มีที่ดินที่ตั้งวัด  เนื้อที่ประมาณ ๓๙ ไร่  ๒ งาน  ได้ตั้งวัดตามกฎหมาย   เมื่อวันที่  ๒๕  มิถุนายน  ๒๔๗๐  มีเขตติดต่อดังนี้   ทิศเหนือ ติดกับลำคลองสองพี่น้อง   ทิศตะวันตก ติดคลองสองพี่น้อง   ทิศใต้ ติดคลองสองพี่น้อง    ทิศตะวันออก ติดกับที่ทำการ องค์การบริหารส่วนตำบลต้นตาล  
๒. ลำดับเจ้าอาวาสวัดสองพี่น้อง

ชื่อเจ้าอาวาส	ครองวัดตั้งแต่ปี	จนถึงปี
พระพิรอด หรือหลวงตาคง	๒๒๑๒	-
พระอาจารย์ชื่น	-	-
พระอาจารย์มน	-	-
พระอาจารย์ง้วน	๒๔๐๐	๒๔๓๐
พระอาจารย์ยัง	๒๔๔๐	๒๔๔๘
พระครูวินยานุโยค(เหนี่ยง)	๒๔๔๘	๒๔๗๒
พระครูอุภัยภาดารักษ์(จ่าง)	๒๔๗๒	๒๕๐๙
พระสิรินันทเมธี (สอิ้ง)	๒๕๐๙	๒๕๓๙
พระปริยัติวรคุณ  (สมชาย ทตฺตชีโว)	๒๕๓๙	ถึงปัจจุบัน

 
๓. ปัจจุบันวัดสองพี่น้อง   เป็นพระอารามหลวง ชั้น ตรี  ชนิด  สามัญ 
                                ประกาศ ณ วันที่ ๘  มิถุนายน  พ.ศ. ๒๕๕๕

เอกสารเกี่ยวกับวัด 1 : หนังสือรับรองสภาพวัด (219.52 kb)

เอกสารเกี่ยวกับวัด 2 : เรื่อง ยกวัดราฎร์เป็นพระอารามหลวง (418.05 kb)

Google Map Link
กดดู